Pandemia jest czasem, w którym żadne z nas nie czuje się komfortowo. W ostatnim okresie dużo zmieniło się w życiu codziennym, w sposobach spędzania czasu i naszych zwyczajach. Rytm dnia niejednego z nas został zaburzony, niekiedy musieliśmy zrezygnować z aktywności, które podejmowaliśmy m.in. dla przyjemności czy relaksu. Wprowadzono szereg zaleceń i obostrzeń, do których każde z nas musi się stosować. Na co dzień jest dużo niepewności oraz nieprzewidywalności. Z każdej strony docierają do nas informacje o chorowaniu i śmierci. Bezsprzecznie taki stan rzeczy wpływa również na dzieci, u których w odpowiedzi na zmiany, nieprzewidywalność i częste stykanie się z nieprzyjemnymi emocjami, pojawiają się nowe, niepokojące zachowania i reakcje będące sposobami radzenia sobie z zaistniałą sytuacją. Są to między innymi:
smutek,
uzależnienie od multimediów
rozdrażnienie,
agresja,
zmniejszenie apetytu,
lęki,
niechęć do wchodzenia w interakcje,
regresja do etapów wcześniejszych w rozwoju,
zachowania nieprzystosowawcze.
Zachowania te dla jednych mogą wyglądać niezrozumiale dla innych są nowe i obce. Jest to
reakcja dziecka na obecną sytuację i sposób radzenia sobie z nią oraz trudnymi emocjami.
Co zatem robić i jak reagować?
Warto zwracać uwagę na wszelkie zmiany zachowania u dzieci i im się przyglądać. Mogą być one swego rodzaju komunikatem dziecka, że coś u niego jest nie tak.
Zacznijmy rozmawiać z dziećmi o ich kłopotach i trudnościach w obecnej sytuacji (również tych emocjonalnych).
Należy rozmawiać z dziećmi o tym jak radzić sobie z lękiem, który w mniejszym lub większym stopniu pojawił się u każdego z nas.
W rozmowie warto zwrócić uwagę na czasowość określonych zmian i wprowadzonych obostrzeń.
Ważne jest, aby nie bagatelizować emocji dziecka i go wspierać.
Dobrze aby w rodzinie wprowadzić zwyczaje i praktyki, które ustrukturyzują sytuację i wprowadzą więcej spokoju i przewidywalności. Pomocne staje się wprowadzenie stałego rytmu dnia i rutyny (szczególnie w przypadku małych dzieci).
Ważne jest, aby teraz szczególnie zadbać i zatroszczyć się o potrzeby dzieci.
Rozmawiać z dziećmi o sytuacji w szkole lub w przedszkolu. Powrót do tych instytucji po okresie nauki zdalnej może być dla niejednego dziecka trudny
Warto również skupiać uwagę dzieci na pozytywnych rzeczach, które pomimo, że mogą być obecnie trudniejsze do zaobserwowania, to pozwalają chociaż przez chwilę skupić się na czymś innym bardziej przyjemnym.
Należy również zwrócić uwagę na to, aby samemu zadbać o siebie i swoje emocje, być dla siebie wyrozumiałym ale i uważnym, aby nasze lęki i niepokoje były w jak najmniejszym stopniu przekazywane dzieciom.
Kiedy widzimy, że kłopot dziecka narasta i sami nie umiemy sobie z nim poradzić, warto poprosić o pomoc fachowca.
Justyna Bomba
psycholog
Przeczytaj więcej o pracy psychologa dziecięcego w Centrum Toto.
Comentários